Door Carel Brendel
Dat de christenen ook rare dingen doen, heb ik kunnen ervaren op de terugweg van een prachtige wandeltocht door de Pyreneeën. Onze nachttrein vertrok vanuit Lourdes. Zo konden we in de uren daarvoor een bezoek brengen aan de grot, waar de maagd Maria in 1858 zou zijn verschenen aan het 14-jarige herderinnetje Bernadette Soubirous.
De weggeworpen krukken en gehoorapparaten van ‘genezen’ pelgrims zijn weggehaald. Daar kun je in onze moderne tijden niet meer mee aankomen, zo beseffen ze zelfs in Rome. Het heilzame water uit de bron van Lourdes wordt nog wel massaal getapt, bij voorkeur in Maria-flesjes en jerrycans, die te koop zijn in een van de tientallen souvenirwinkel van Lourdes.
Terug in Nederland vind ik op de ontbijttafel De Volkskrant met een artikel van Harry Veenendaal, columnist van het Advocatenblad en goedprater van de shariarechtspraak. De sharia vormt volgens hem geen bedreiging voor de rechtsstaat. Integendeel, ze is juist ‘belangrijk voor behoud van de cultureel-religieuze identiteit van gelovigen’. Bovendien, wat zeurt Geert Wilders? De katholieke kerk heeft toch een wetboek canoniek recht?
Christenen doen ook rare dingen, dus mogen moslims nog raardere dingen doen. Het is een vooral door ‘progressieven’ en ‘gematigden’ veelgebruikte redenering om kromme zaken recht te praten. De dochters van reformatorische christenen in de bijbelgordel zijn verplicht om in lange rokken naar school te gaan. Dus is het volgens de Harry Veenendaals van deze wereld helemaal niet erg, dat islamitische vaders hun kinderen dwingen om met hoofddoekjes rond te lopen.
Ach, waren het alleen maar hoofddoekjes. Bij de moskee bij ons om de hoek, waar sinds kort een bord van Milli Görüs aan de gevel hangt, worden meisjes van zes tot acht jaar al onder grote lappen en in lange gewaden weggestopt. Dat heeft niets te maken met ‘het bedekken van de schoonheid’ tegen de opdringerige blikken van hitsige mannen (de man- en vrouwvijandelijke grondgedachte achter de hoofddoek). Het heeft alles te maken met het uitdragen en opdringen van de meest orthodoxe versie van de islam. Kortom, met sociale druk op mijn stadgenoten van Turkse afkomst.
Omdat christenen ook rare dingen doen, moeten we natuurlijk ook niet moeilijk doen over de mensonterende en vernederende boerka. Die draagt immers net als het zondagse hoedje van de refo-vrouw bij aan de cultureel-religieuze identiteit van gelovigen.
Tussen de vele tijdens de vakantie ontvangen links was er een naar de website van Marcel Duyvestijn, ‘liefdevol lid’ van de PvdA. Duyvestijn is een kritische volger van zijn partijgenoot Ahmed Marcouch. In zijn blogs prijst Marcel terecht het streven van Marcouch naar zelfverheffing op eigen kracht, en zijn inzet voor emancipatie en homorechten. Marcel is echter zeer kritisch zodra Marcouch de islam overal met de haren erbij sleept of als hij met voorstellen komt die de scheiding van kerk en staat aantasten.
Van ‘een blinde fan’ veranderde Duyvestijn in een lastige criticus die helemaal klaar was met Marcouch. De stadsdeelvoorzitter van Slotervaart nodigde daarop zijn partijgenoot uit voor een gesprek. Het heeft even geduurd maar Marcouch en Duyvestijn hebben elkaar onlangs uitvoerig in de ogen gekeken in een Chinees restaurant in Slotervaart.
Het is de moeite waard om Marcels complete verslag te lezen. Duyvestijn was opnieuw onder de indruk van Marcouch’ bezieling als het gaat om emancipatie en zelfverheffing. Wat dat betreft is hij nog stukken milder over de PvdA-voorman dan mij vaak genoeg wordt verweten door leden van de ‘rechtse kerk’. Marcel blijft echter kritisch als het gaat om de middelen die Marcouch wil gebruiken.
“Waarin we verschilden is de aanpak. Islamitisch onderwijs. Gescheiden zwemmen. Gescheiden ingangen bij bibliotheken. Hij vindt dat noodzakelijk om de moslim zich thuis te laten voelen. Maar ook om de orthodoxen de wind uit de zeilen te houden. Ik geloof echter dat je daarmee juist een signaal afgeeft aan de orthodoxen dat als je maar eist dat ze respect hebben voor jouw geloof, dat je dat ook krijgt. Zou een zichzelf emanciperende Fatima zich niet meer gesteund voelen als we juist aangeven dat we in Nederland seculier zijn, dat God er hier in Nederland niet toe doet?”
De gescheiden ingang voor de bibliotheek is nieuw in de lange reeks van uitspraken en maatregelen, waarmee Marcouch de deur wijd openzet voor conservatieve moslimgroepen. Het is ondertussen een lange lijst. Pleidooien voor hoofddoekjes bij de politie. Koranonderwijs op de openbare basisschool. Het ‘bespreekbaar maken’ van het dragen van de boerka op de openbare school. (Ja, dat heeft hij echt bepleit, in Het Parool van 7 juni 2008). De opening van de tegen radicalisering bedoelde Poldermoskee, waar de radicale haatprediker Khalid Yasin inmiddels een gevierde gast is. De voorgenomen komst van een moskee van de Moslimbroederschap naar Slotervaart, onder regie van Yahia Bouyafa en de Federatie van Islamitische Organisaties in Nederland. Het niet meer blindelings volgen, maar wel als belangrijke emancipator aanprijzen van Yusuf al-Qaradawi, de antisemitische haatprediker, die volgens publiciste Hassnae Bouazza (Vrij Nederland, 13 juni) ‘last heeft van stemmingswisselingen’. En nu dus de seksuele apartheid in de bibliotheek. Zal GroenLinks in Slotervaart hem nog steeds blindelings volgen als Marcouch een concreet voorstel voor aparte ingangen indient?
De meest onthutsende passage over het Chineees etentje met Marcouch staat overigens aan het slot van Marcels blog. “Zijn homonota werd deze week in de deelraad Slotervaart aangenomen. De enige twee tegenstemmers waren PvdA’ers (van Marokkaanse afkomst). Zij staken hun hand omhoog en keken naar de imam die op de tribune zat.”
Ach, over dat laatste moeten we natuurlijk niet zeuren. De Katholieke Volkspartij had vroeger ook geestelijke raadslieden, die namens de bisschoppen de religieuze partijlijn bewaakten. De kiesverenigingen van de SGP zitten nog steeds vol met predikanten van de Gereformeerde Gemeenten en van Het Gekrookte Riet. Christenen doen ook rare dingen. Dus is het niet raar dat enkele volksvertegenwoordigers van de Partij van Allah hun stemgedrag laten bepalen door de imam.
Carel Brendel is auteur van Het verraad van links (Uitg. Aspekt)
Geplaatst op 9 juli 2009
Homepage: www.hetverraadvanlinks.nl